O książce: rok / Artykuł poświęcony jest Hypatii, pierwszej kobiecie-naukowcowi, brutalnie zamordowanej przez duchownych w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. HYPATIA (ok. 370–415), starożytna matematyczka, astronom i filozofka, pierwsza spośród wielkich kobiet-naukowców. Córka matematyka Theona Młodszego (z Aleksandrii), który wykładał w szkole wyższej przy Bibliotece Aleksandryjskiej. Dużo podróżowała i korespondowała z oświeconymi ludźmi Morza Śródziemnego. Uczyła w Aleksandrii i została uznanym liderem neoplatońskiej szkoły filozoficznej. Listy kierowane do Aleksandrii, po prostu do „filozofa”, trafiały do ​​Hypatii. Hypatii przypisuje się autorstwo trzech traktatów o geometrii i algebrze oraz jednego o astronomii, które do nas nie dotarły; lista jej dzieł znajduje się w encyklopedii bizantyjskiej z X wieku. – Słownik Svidy (leksykon Suda). Do jej dzieł matematycznych zaliczały się prawdopodobnie komentarze do Arytmetyki Diofantosa z Aleksandrii (III w. p.n.e.) i przekrojów stożkowych Apoloniusza z Pergi (II w. p.n.e.). Uważa się, że trzecią księgę Almagestu Klaudiusza Ptolemeusza (II w.) komentowali Teon z Aleksandrii wraz z Hypatią. Mówi się również, że wynalazła lub ulepszyła kilka instrumentów naukowych: aparat do produkcji wody destylowanej, aparat do pomiaru gęstości wody, astrolabium i planisferę (płaską ruchomą mapę nieba). Hypatii przypisuje się powiedzenie: „Lepiej myśleć i popełniać błędy, niż nie myśleć wcale”. Najgorsze jest przedstawianie przesądów jako prawdy.” Śmierć Hypatii była gwałtowna: została rozerwana na kawałki przez tłum fanatycznych chrześcijan; Według niektórych źródeł została odciągnięta od publiczności i zadźgana muszlami ostryg. Niektórzy autorzy uważają jej śmierć za zabójstwo polityczne.